کابل فیبر نوری مجموعه ای شبیه به کابل برق است، که حاوی یک یا چند فیبر نوری است که برای انتقال نور استفاده می شود. عناصر فیبر نوری معمولاً به صورت جداگانه با لایه های پلاستیکی پوشانده می شوند و در یک لوله محافظ مناسب برای محیطی که کابل در آن استفاده می شود قرار می گیرند. انواع مختلف کابل برای کاربردهای مختلف، به عنوان مثال، مخابرات راه دور یا ارائه یک اتصال داده با سرعت بالا بین بخش‌های مختلف ساختمان استفاده می‌شود.
فیبر نوری از یک هسته و یک لایه روکش تشکیل شده است که به دلیل تفاوت در ضریب شکست بین این دو، برای بازتاب کلی داخلی انتخاب شده است. روکش معمولاً با لایه ای از پلیمر آکریلات یا پلی آمید پوشانده می شود. این پوشش از فیبر در برابر آسیب محافظت می کند اما به ویژگی های نوری آن کمکی نمی کند. الیاف پوشش داده شده منفرد (یا الیافی که به صورت نوارها یا بسته‌ها شکل می‌گیرند) سپس یک لایه بافر رزین سخت یا لوله (های) هسته‌ای در اطراف آنها اکسترود شده تا هسته کابل را تشکیل دهند.
چندین لایه روکش محافظ، بسته به کاربرد، برای تشکیل کابل اضافه می شود. مجموعه های الیاف سفت و سخت گاهی اوقات شیشه جاذب نور ("تیره") را بین الیاف قرار می دهند تا از ورود نوری که از یک فیبر به بیرون نشت می کند به فیبر دیگر جلوگیری کند. این امر تداخل بین فیبرها را کاهش می دهد
برای کاربردهای داخلی، فیبر روکش دار به طور کلی همراه با بسته‌ای از اعضای پلیمری انعطاف‌پذیر پلیمری مانند آرامید (مانند Twaron یا Kevlar)، در یک پوشش پلاستیکی سبک قرار می‌گیرد تا یک کابل ساده را تشکیل دهد. هر انتهای کابل ممکن است با یک کانکتور فیبر نوری تخصصی خاتمه یابد تا به آسانی از تجهیزات ارسال و دریافت جدا شود.
| نوع کور | (SM) سینگل مود Single Mode |
| نوع پوشش | (PE) پلی اتیلن |
| لوزتیوپ | 12*1 |
| نوع استفاده | (In/Outdoor) داخلی بیرونی |
| تعداد کور | 12 |
| آرمور |
|
